O Γέροντας Εφραίμ λειτούργησε χθες το πρωί στο ναό Αγ. Νικολάου Πατρών -Ο Αγιορείτης Ηγούμενος της Μονής Βατοπεδίου ήταν εκ των 4 βασικών δωρητών του έργου αποκατάστασης στον ιστορικό ναό
Επιμέλεια - Τάκης Γ. Μαρτάτος
«Είστε αισιόδοξος Γέροντα Εφραίμ ότι θα ξεπεραστεί η κρίση και η αδιέξοδη κατάσταση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια», ήταν η ερώτηση που απευθύναμε στον γνωστό όσο και πολυσυζητημένο Αγιορείτη μοναχό, τον Ηγούμενο της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπεδίου, αρχιμανδρίτη Εφραίμ, την στιγμή του αντιδώρου, στο τέλος της Θείας λειτουργίας στον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου Πατρών, το πρωί της Δευτέρας 15 Δεκεμβρίου 2014 και η άμεση δίχως περιστροφές, ευγενική και αισιόδοξη απάντηση του ήταν πως «ο Θεός δεν θα αφήσει» και δεν θα εγκαταλείψει τους ανθρώπους.
Ο ναός του Αγίου Νικολάου ήταν γεμάτος από πιστούς παρότι πρωί Δευτέρας, εργάσιμης μέρας και παρότι το επίκεντρο ήταν ο γειτονικός ναός του Παντοκράτορος όπου έλαβε χώρα ιερά πανήγυρη με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Ελευθερίου και της μητέρας του Ανθίας (στο ναό του Παντοκράτορος φυλάσσεται ιερό λείψανο του Αγίου, συγκεκριμένα τμήμα του χεριού του, προερχόμενο από την ιερά Μονή Σταυρονικήτα).
Το ίδιο κατάμεστο από κόσμο ήταν και την Κυριακή 14/12/2014 το βράδυ το Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών όπου παρέστη και μίλησε ο Γέροντας Εφραίμ στο πλαίσιο της μουσικής εκδήλωσης με τίτλο «Φως στην Οικουμένη».
Ο σεβαστός αρχιμανδρίτης Εφραίμ επίσης χθες βράδυ δείπνησε με τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Πατρών κ.κ. Χρυσόστομο, άρτι αφιχθέντα από την Μόσχα όπου έκανε τριήμερο ταξίδι αστραπή για τον εκεί εορτασμό του Αγίου Ανδρέου. Το δείπνο με την ευκαιρία της εκδήλωσης έγινε σύμφωνα με πληροφορίες στο ξενοδοχείο Patras Palace ενώ επαινετικά ήταν τα λόγια του Εφραίμ από του ιερού βήματος του ναού του Αγίου Νικολάου για τον κ.κ. Χρυσόστομο.
«Είναι μεγάλη ευλογία η παρουσία του κ.κ. Χρυσοστόμου στην Μητρόπολη των Πατρών. Ο επίσκοπος σας είναι ένας πνευματικός άνθρωπος που έχει εξέλθει από τις τάξεις των μοναχών κι αυτό έχει μεγάλη, ξεχωριστή σημασία», είπε χαρακτηριστικά ο αρχιμανδρίτης Εφραίμ.
Δεν ήταν διόλου τυχαία η παρουσία του Ηγούμενου της Μονής Βατοπεδίου του Αγίου Όρους, ενός μοναστηριού γνωστού και αγαπητού σε όλο τον κόσμο και με πολλούς Ρώσους και Σέρβους επισκέπτες καθώς και από άλλες χώρες, στο ναό του Αγίου Νικολάου Πατρών. Όπως εξήγησε στο τέλος της Θείας λειτουργίας ο αρχιμανδρίτης Θεοδόσιος Τσιτσιβός που επιτελεί τα λειτουργικά του καθήκοντα στο ναό, ο Γέρων Εφραίμ συγκαταλέγεται στους τέσσερις μεγάλους ευεργέτες και δωρητές που ανταποκρίθηκαν στο αίτημα για οικονομική βοήθεια προκειμένου να καλυφθεί το υψηλό κόστος ανακαίνισης του ναού (είχε κυρτώσει το παλιό ταβάνι, έσταζαν νερά και είχε αποκολληθεί κομμάτι και από θαύμα δεν είχε χτυπήσει κάποιος πιστός).
Εδώ και ένα χρόνο λοιπόν ξεκίνησε η διαδικασία της αποκατάστασης του ιστορικού ναού που η ιστορική του συνέχεια και πορεία φτάνει πίσω μέχρι τον 13ο αιώνα. Ο αρχιμανδρίτης Θεοδόσιος Τσιτσιβός πριν από μερικούς μήνες πιεζόμενος από τις οικονομικές εκκρεμότητες του έργου επισκέφθηκε την Μονή Βατοπεδίου και με ντροπή όπως ομολόγησε και αμηχανία ζήτησε από τον Γέροντα Εφραίμ βοήθεια και εκείνος πρόθυμα την έδωσε.
«Το μοναστήρι σας είναι μία μεγάλη καρδιά και αγκαλιά για όλη την Ελλάδα και τον Ορθόδοξο δυτικό κόσμο», είπε ο π. Θεοδόσιος Τσιτσιβός.
Το κόστος όπως αποκάλυψε, ανήλθε στα 160.000 ευρώ που καλύφθηκε από την βοήθεια του κόσμου και των δωρητών. Ένας εξ’ αυτών λοιπόν ήταν και ο Γέροντας Εφραίμ, ο οποίος και δέχτηκε με ταπεινότητα τις ευχές των ιερέων και του κόσμου για έτη πολλά, πνευματικά και καρποφόρα αλλά και μία τιμητική πλακέτα και μία αναμνηστική ειδικά φιλοτεχνημένη εικόνα του Αγίου Νικολάου.
Ο Ηγούμενος της Μονής Βατοπεδίου ανταπέδωσε προσφέροντας στους ιερείς του ναού του Αγίου Νικολάου (επίσης παρίσταντο οι ιερείς Αναστάσιος Γκοτσόπουλος και π. Σπυρίδων ενώ στην Θεία λειτουργία συγχοροστάτησαν και οι ηγούμενοι των Μονών Γηροκομείου και Ομπλού, αρχιμανδρίτες Συμεών Χατζής και Νεκτάριος Κωτσάκης αντίστοιχα) μία εικόνα της Παναγίας της Παραμυθίας, που είναι μία από τις 7 θαυματουργές εικόνες, απεικονίσεις της Υπεραγίας Θεοτόκου που φυλάσσονται στην Αγιορείτικη Μονή του Βατοπεδίου.
Επίσης ήσαν παρούσες και δύο μοναχές από την Ρώσικη μονή Γιαροσλάβ, Αγίου Νικολάου που βρίσκεται περίπου 130 χιλιόμετρα έξω από την Μόσχα. Η Γερόντισσα της μονής διάβασε το Πάτερ Ημών στην Ρώσικη γλώσσα.
Ο Γέρων Εφραίμ, μία μορφή της Ορθόδοξης χριστιανικής εκκλησίας που ξεχωρίζει για την πραότητα, πνευματικό του μεγαλείο και κατάρτιση (ο αρχιμανδρίτης Θεοδόσιος Τσιτσιβός ανέφερε ότι ο Εφραίμ είναι πνευματικό "εγγόνι" του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού, μίας μεγάλης πνευματικής προσωπικότητας που εκοιμήθη πριν από 55 χρόνια), στο Θείο κήρυγμα του αναφέρθηκε στο μυαλό και το νου που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα ζώα που έχουν μόνο ένστικτο.
«Με κάθε αρετή που κάνουμε αποπέμπεται η δαιμονική ενέργεια. Είναι μεγάλο πράγμα να αγωνιζόμαστε για την αγιότητα και την αλήθεια. Γνώσασθε την αλήθεια του Θεού και θα έχεις την ελευθερία από πάθη και δαιμονικές πράξεις. Ο Θεός μας καλεί να αγωνιζόμαστε για να προχωρήσουμε ελεύθεροι στην βασιλεία των ουρανών.
Ήρθε στο Άγιο Όρος ένας λίγο αναρχικός στην σκέψη άνθρωπος και μου είπε πως δεν του αρέσει να λαμβάνει εντολές και πως οι μοναχοί είναι είλωτες και υποτακτικοί. Αυτό που του απήντησα ήταν πως είναι υποτακτικός κάποιος γιατί τον καλεί ο Θεός και πως όσο παίρνεις εντολές τόσο πιο ελεύθερος αισθάνεσαι και ανοίγεις την θύρα να γνωρίσεις τον Θεό», είπε χαρακτηριστικά ο Γέρων Εφραίμ.
Αίσθηση έκανε και η αναφορά του στον σύγχρονο άγιο των καιρών μας όπως τον αποκάλεσε τον όσιο Αγιορείτη Παίσιο. «Έχει κάνει πολλά θαύματα ο Γέροντας Παίσιος. Ένας άνδρας με παράλυτο πόδι πρόσφατα πήγε εκεί που βρίσκεται ο τάφος του Παισίου, στην Σουρωτή και αφού προσευχήθηκε, εξήλθε χωρίς τις πατερίτσες του, με το πόδι του να έχει γιατρευτεί», είπε με συγκίνηση ο Γέροντας Εφραίμ ενώ σε άλλο σημείο του κηρύγματος του ανέφερε με νόημα πως καθημερινά οι άνθρωποι δαπανούμε τόσο πολύτιμο χρόνο και ενέργεια για την επιτέλεση μάταιων, βιοτικών πραγμάτων.
O Γέροντας Εφραίμ που είχε ξαναέρθει στην Πάτρα, πριν από περίπου 5-6 χρόνια, στην εορτή του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, τον Ιανουάριο, αποτέλεσε ως γνωστό για μία περίοδο πρόσωπο της επικαιρότητας καθώς είχε εμπλακεί στο αποκαλούμενο "σκάνδαλο της μονής Βατοπεδίου", υπόθεση που έχει ακολουθήσει πλέον την δικαστική οδό.
* Στο ναό του Αγίου Νικολάου Πατρών το πρωί της Δευτέρας το thebest.gr εντόπισε και τον μοναχό Αρσένιο, ο οποίος θεωρείται, όπως έχει γραφτεί, από τους πλέον σεβάσμιους «φρουρούς» της Ορθοδοξίας, ένας Αγιορείτης με μεγάλο πνευματικό έργο.
Να προσθέσουμε τέλος πως στην διάρκεια της Θείας λειτουργίας ήταν ξεχωριστή η τάξη στο ναό του Αγίου Νικολάου Πατρών όπως και η ευσέβεια από τους πιστούς.
Τα 23 Τελώνια είναι 23 έλεγχοι που υφίσταται η ψυχή του ανθρώπου μετά το θάνατό του για συγκεκριμένα αμαρτήματα.
Σε κάθε έλεγχο εξετάζετε η ψυχή για ένα συγκεκριμένο αμάρτημα. Αν δεν έχει υποπέσει σ’ αυτό το αμάρτημα προχωρά στο επόμενο τελώνιο και...
αν κατορθώσει και περάσει και το εικοστό τρίτο τελώνιο φτάνει μπροστά στην Πύλη του Παραδείσου. Αν όμως έχει υποπέσει σ’ αυτό το αμάρτημα, τότε τα τελώνια αυτού του ελέγχου την αρπάζουν και την οδηγούν στο σκοτεινό Άδη, όπου περιμένει την Τελική Κρίση στη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, για να οδηγηθεί τελικά στην Κόλαση.
1. το τελωνιο της κακολογιας
2. το τελωνιο της υβρης
3. το τελωνιο του φθονου
4. το τελωνιο του ψεματος
5. το τελωνιο του θυμου και της οργης
6. το τελωνιο της υπερηφανιας
7. το τελωνιο της βλασφημιας
8. το τελωνιο της φλυαριας και της ανοησιας
9. το τελωνιο του τοκου και του δολου
10. το τελωνιο της τεμπελιας και του υπνου
11. το τελωνιο της φιλαργυριας
12. το τελωνιο της μεθης
13. το τελωνιο της μνησικακιας
14. το τελωνιοτης μαγειας και της μαντειας
15. το τελωνειο της λαιμαργιας
16. το τελωνειο της ειδωλολατρειας
17. το τελωνειο της ομοφυλοφιλιας
18. το τελωνειο της φιλαρεσκειας
19. το τελωνιο της μοιχειας
20. το τελωνειο του φονου
21. το τελωνιο της κλεψιας
22. το τελωνιο της πορνειας
23. το τελωνιο της ασπλαχνιας
Ας δουμε αναλυτικα πως περιγραφεται ο δρομος για την Πυλη του Παραδεισου μεσα απο την οπτασιου του μοναχου Γρηγοριου…
Φοβερά οπτασία την οποία είδε ένας μοναχός ονομαζόμενος Γρηγόριος, ο οποίος για ένα διάστημα ήταν μαθητής του Αγίου Βασιλείου του νέου επί Βασιλέως Λέοντος σοφού κατά τον 9ον αιώνα.
Ο Άγιος Βασίλειος ο νέος ήταν πνευματικός Πατέρας του οσίου Γρηγορίου, ο οποίος είχε επίσης πολλά άλλα πνευματικά τέκνα μεταξύ των οποίων ήταν και μια ευλαβέστατη γυναίκα ονομαζόμενη Θεοδώρα η οποία υπηρετούσε τον Άγιο Βασίλειο σε όλη της τη ζωή.
Έφθασε δε ο καιρός του θανάτου της και απέθανεν εντός ολίγων ημερών. Εγώ δε (ο Γρηγόριος) ευρισκόμενος σε απορία ζητούσα να μάθω και ενοχλούσα τον Άγιο για να μου ειπή εάν εσώθη η Θεοδώρα και που ευρίσκεται. Ο Άγιος Βασίλειος μετά τις πολλές μου ενοχλήσεις, μου είπεν: “Τέκνον μου Γρηγόριε αύτη τη νύχτα πορεύομαι πρός την Θεοδώρα και έλθε και συ μαζί μού για να την ιδής.” Εγώ ασπάσθηκα την δεξιά του χείρα και πορεύθηκα να κοιμηθώ. Και γενόμενος σε έκσταση ευρέθηκα σε ένα ανηφορικό και στενό μέρος, και εκεί βλέπω ωραιότατα παλάτια εξαστράπτοντα και κτυπόντας την πόρτα παρουσιάσθηκαν δύο γυναίκες και μου λέγουν.
Αυτά τα παλάτια είναι του πατρός Βασιλείου ο οποίος πριν από λίγο πέρασεν από εδώ και πήγε να ιδή την Θεοδώρα η οποία βρίσκεται εδώ. Ακούωντας δε η Θεοδώρα το όνομα της, έτρεξε στην πόρτα, μ’ ενηγκαλίσθη και μου λέγει: “Ώ! τέκνον μου Γρηγόριε! Πως ήλθες εδώ; Μήπως απέθανες και ήρθες εδώ;” Εγώ της αποκρίθηκα: “Δεν απέθανα αλλά ευρίσκομαι ακόμη στο σώμα μου στον μάταιο εκείνο κόσμο. Οι ευχές όμως του πνευματικού μας Πατρός Βασιλείου με έφεραν εδώ να σε δω όπου πολύ επιθυμούσα και τον ενοχλούσα κάθε ημέρα για να μάθω πού ευρίσκεσαι, και εάν εσώθης. Και σε παρακαλώ να μου πής πέρι του χωρισμού της ψυχής από το σώμα, πόσους πόνους έχει και πως επέρασες από τα φοβερά τελώνια του αέρος, και τιςεξετάσεις των πονηρών δαιμόνων. Διότι κι εγω μέλλω εντός ολίγου και κάθε άνθρωπος στο τέλος της ζωής του να διέλθωμεν.”
Και απεκρίθη η Θεοδώρα και του λέγει: “Ώ! τέκνον μου Γρηγόριε πως θα σου διηγηθώ τον φόβο και τον τρόμον εκείνης της ώρας του χωρισμού της ψυχής από του σώματος; Πως θα σου εξηγήσω τους πόνους και τις οδύνες του χωρισμού της ψυχής; Σου παριστάνω τέκνο μου να τεθή άνθρωπος γυμνός επάνω σε κάρβουνα και να διαλύεται εώς ότου εξέλθη η ψυχή του.
Τόσον δριμείς και ανυπόφοροι είναι οι πόνοι του χωρισμού της ψυχής του αμαρτωλού όπως εγώ, του δε δίκαιου τέκνον μου Γρηγόριε δεν γνωρίζω.” Όταν βρισκόμουν στο κρεβάτι μου και ψυχομαχούσα έβλεπα γύρω μου τα πονηρά πνεύματα των δαιμόνων, άλλους μεν σαν μαύρους σκύλους, και εγαύγιζαν, άλλους δε σαν ταύρους μουγκρίζοντας και λυσσόντας στρέφοντας τα άγρια και άσχημα πρόσωπα τους κατ’ απάνω μου και με φοβέριζαν. Εγώ δε έστρεφα τα μάτια μου σε άλλο μέρος για να μην βλέπω την άσχημη μορφή τους και τον θόρυβο που έκαναν, αλλά ήταν αδύνατο, τέκνο μου Γρηγόριε να αποφύγω.
Και ενώ ήμουν σε τόσην στεναχώρια βλέπω ξαφνικά δύο νέους αστραπόμορφους με χρυσά μαλλιά, και στάθηκαν στα δεξιά του κρεβατιού μου, και ο ένας απ’ αυτούς άρχισε να φοβερίζη τους φοβερούς εκείνους δαίμονες λέγοντας: “Φύγετε παμμίαροι και αγριοπρόσωποι διότι δεν έχετε να κερδήσετε τίποτε α’ αυτή την ψυχή.”
Αυτοί δε έφεραν τις αμαρτίες μου όσας εποίησα από τα νιάτα μου, είτε σε λόγια, είτε σε πράξεις και εφώναζαν όλα τ’ αμαρτήματα μου ακόμη και όσα δεν έπραξα. Εγώ δε με φόβω και τρόμω επρόσμενα το θάνατο και εξαιφνής ήλθεν ο θάνατος σαν ένας νέος χονδρός και οργισμένος, σαν λιοντάρι, φορτωμένος διάφορα εργαλεία και είπαν σ’ αυτόν οι Άγγελοι· λύσαι τις αρθρώσεις του σώματος και μην της δώσης πολλούς πόνους διότι τ’ αμαρτήματα της είναι λίγα· τότε άρχισεν από τα πόδια και έλυε τις αρθρώσεις του σώματος μου, και τότε αισθανόμουν οτι νεκρωνόταν το σώμα μου, και τελικά ο τύρρανος εκείνος γέμισε ένα ποτήρι με πικρό περιεχόμενο, μου το πότισε και ευθής εξήλθεν η ψυχή μου από το σώμα μου, τότε την παράλαβαν οι δύοΆγγελοι και εγώ θαύμαζα για τα γινόμενα, διότι δεν ήξερα ότι συμβαίνουν αυτά στον καιρό του θανάτου στον ταλαίπωρο άνθρωπον.
Και οι Άγγελοι εξέταζαν τα καλά έργα που έκαμα στη ζωή μου, αν νήστευσα, αν πήγαινα εκκλησία και αν στεκόμουν με φόβο Θεού, αν τάϊσα τους πεινώντες, αν επισκέφθηκα ασθενείς, αν δεχόμουν ξένους στο σπίτι μου, αν έδωκα το καλό παράδειγμα στους άλλους, αν υπέμεινα βρισιές, αν απέφευγα όρκους, αν δεν βλασφημούσα, αν δεν καλλοπιζόμουν, και πολλά άλλα, τα εζύγισαν αυτά με τις αμαρτίες μου οι δε δαίμονες έτριζαν τα δόντια τους σε μένα και ορμούσαν να με αρπάξουν από τα χέρια των Αγγέλων, και να με ρίξουν στον άχαρον Άδην.
Ξαφνικά ήλθεν ο πνευματικός μου Πατέρας Βασίλειος και είπε προς τους Αγγέλους: Κύριοι μου επειδή αυτή η ψυχή με υπηρέτησεν στη ζωή μου, παρακάλεσα τον Κύριον να την συγχωρέση και να τη σώση από τα χέρια των δαιμόνων, και οι Άγγελοι πετώντας αμέσως ανεβαίναμεν στον ουρανό ανατολικά, και ανεβαίνοντας συναντήσαμεν:
1. Το τελώνιο της καταλαλιάς
Εδώ υπήρχε μιά σύναξις μαύρων, και μας σταμάτησαν, και λυσσόντας σαν σκύλλοι ζητούσαν να με αρπάξουν από τα χέρια των Αγγέλων. Και μάρτυς μου ο Κύριος τέκνον μου Γρηγόριε, μου εφανέρωσαν όσους κατέκρινα στη ζωή μου και όχι μόνο τ’ αληθινά αλλά με συκοφαντούσαν και έλεγαν πολλά ψέματα εναντίων μου. Οι δε Άγγελοι καταφρονήσαντες αυτούς, και πετώντας τις πτέρυγες τους ανεβαίναμεν στον ουρανό.
2. Τελώνιο της ύβρεως
Και ανεβαίνοντας λίγο συνατήσαμε το τελώνιο της ύβρεως, και εδώ πολυαγωνιζόμενοι οι Άγγελοι, με τις ευχές του Πατρός μας Βασιλείου, αναχωρίσαμεν και συνομιλούντες οι Άγγελοι έλεγαν· αληθινά μεγάλην ωφέλειαν βρήκε αυτή η ψυχή από τον Άγιον Βασίλειον.
3. Τελώνιον του φθόνου
Και ανεβαίνοντας εφθάσαμεν στο τελώνιο του φθόνου, και μη έχοντας τίποτα οι δαίμονες εναντίων μου επεράσαμεν ανενόχλητοι· αν και έτριζαν τα δόντια τους, οι αγριοπρόσωποι εκείνοι μαύροι να με αρπάξουν από τα χέρια των Αγγέλων· και έτσι περάσαμε το τελώνιο τούτο.
4. Τελώνιον του ψεύδους
Και ανεβαίνοντας, σε πολύ ύψος φθάσαμεν στο τελώνιο του ψεύδους όπου εκεί πολύ πλήθος δαιμόνων με άσχημα πρόσωπα έτρεχαν κατ’ απάνω μου, κραυγάζοντας και λυσσόντας έφεραν πολλές αποδείξεις, και είχαν γραμμένα πολλές ανόητες λέξεις που έλεγα στην παιδική μου ηλικία μέχρι και τα πρόσωπα που τα έλεγα και ζητούσαν απολογία από τους Αγγέλους. Και οι Άγγελοι πληρώσαντες από τα του Αγίου Βασιλείου αναχωρήσαμεν.
5. Το τελώνιο του θυμού και της οργής
Και ανεβαίνοντας εφθάσαμεν στο τελώνιο του θυμού και της οργής, όπου εκεί πλήθος μαύρων λυσσόντας σαν σκύλλοι δάγκωναν ο ένας τον άλλον και κατατρώγονταν αναμεταξύ τους και σαν αγριόχοιροι ορμόντας εναντίων μου, έκαμναν τα σχήματα και τα καμώματα που έκανα όταν θυμονόμουν και όταν εκρατούσα έχθρα και μνησικάκουν με κανένα· και εδώ πληρώνοντας από τα του Αγίου Βασιλείου αναχωρήσαμεν.
6. Τελώνιον υπερηφάνειας
Και ανεβαίνοντας λίγον οι Άγγελοι εφθάσαμεν στο τελώνιο της υπερηφάνειας και ψάχνοντας πολλά οι δαίμονες δεν βρήκαν τίποτα να με κατηγορήσουν διότι ήμουν φτωχή και περνώντας ανενόχλητοι φθάσαμεν στο τελώνιο της βλασφημίας.
7. Τελώνιον της βλασφημίας
Και ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιο της βλασφημίας, και αμέσως όταν μας είδαν οι δαίμονες έτρεξαν κατ’ απάνω μας τρίζοντας τα δόντια και βλασφημούντες, εγώ έτρεμα από τον φόβο μου και μου έλεγαν οτι βλασφήμησα τρείς φορές στη νεότητα μου· οι δε Άγγελοι εφεραν απόδειξη οτι εξομολογήθηκα και αναχωρήσαμεν αφήνοντας τους δαίμονες άπρακτους.
8. Τελώνιον της φλυαρίας και αστειολογίας
Και ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιον της αστειολογίας και φλυαρίας και ζητούσαν οι δαίμονες να δώσω απολογίαν για τα αισχρόλογα, τις αστειολογίες και άσεμνα τραγούδια που έλεγα στη νεότητα μου και απορούσα πως τα θυμούνταν, ενώ εγώ από την πολυκαιρία τα ξέχασα· και πληρώνοντας οι Άγγελοι ανεχωρήσαμεν.
9. Τελώνιον του τόκου και δόλου
Και ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιο του τόκου και του δόλου που εξετάζει τους τοκογλύφους και δόλιους, και χωρίς να βρουν τίποτα οι δαίμονες να αποδείξουν αναχωρήσαμεν.
10. Τελώνιον της οκνηρίας και του ύπνου
Και ανεβαίνοντας φθάσαμε στο τελώνιο της οκνηρίας όπου οι δαίμονες με εξέτασαν αν κοιμώμουν πολύ και βαριόμουν να σηκωθώ να προσευχηθώ ή να πάω στην εκκλησία ή αν μπορούσα να κάμω κανένα καλό και αμελούσα· και χωρίς να βρούν τίποτα αναχωρήσαμεν ανενόχλητοι.
11. Τελώνιον της φιλαργυρίας
Και ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιο της φυλαργυρίας στο οποίο υπήρχε πολύ σκοτάδι και ομίχλη· και εξετάζοντας οι δαίμονες και αφού δεν βρήκαν τίποτα επειδή ήμουν φτωχή, φύγαμεν ανενόχλητοι.
12. Τελώνιον της μέθης
Και ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιο της μέθης, και ορμόντας οι δαίμονες σαν λύκοι αρπακτικοί κατ’ απάνω μας, εξέταζαν το κρασί που ήπια σ’ όλη μου τη ζωή· και με κατηγορούσαν οτι στο τάδε σπίτι ήπιες τόσα ποτήρια, στον τάδε γάμον εμέθυσες και όσα μου έλεγαν ήσαν αληθινά· και πληρώνοντας οι Άγγελοι αναχωρήσαμεν και ανεβαίνοντας οι Άγγελοι έλεγαν αναμεταξύ τους: “Μεγάλον κίνδυνον έχει η ψυχή εώς ότου περάσει τα ακάθαρτα τελώνια του αέρος”, και εγώ τους λέγω: “Ναι κύριοι μου, και νομίζω πως κανείς από τους ζωντανούς ανθρώπους δεν θα γνωρίζη το τι συμβαίνει μετά τον χωρισμό της ψυχής από τους δαίμονες του αέρος, και αλλοίμονο στους αμελείς το τι τους περιμένει.”, και οι Άγγελοι αποκρίθηκαν και είπαν: “Οι αγίες Γραφές αναλαμβάνουν όλα αυτά, αλλά οι ταλαίπωροι ανθρώποι σκοτεισμένοι από την πολυτέλεια, τροφές και ηδονές του κόσμου, τυφλόνονται και δεν πιστεύουν οτι θα πεθάνουν και δεν φροντίζουν να κάμνουν καλά έργα για την ψυχή τους· και αλλοίμονο στους αμελείς διότι τους αρπάζουν οι δαίμονες και τους ρίπτουν στον σκοτεινόν Άδην μέχρι της κρίσεως οπότε θα δικασθούν και θα απολάβη ο κάθε ένας οτι έπραξε.”
13. Τελώνιον της μνησικακίας
Και ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιο της μνησικακίας που εξετάζει αυτούς που έχουν έχθρα, και δεν συγχωρούν τους αδελφούς τους. Και ορμόντας οι δαίμονες κατ’ απάνω μου, εξέταζαν τα κατάστιχα τους, να βρούν κανένα πταίσιμο να με αρπάξουν· και χωρίς να βρούν φώναξαν σαν λυσσασμένα σκυλιά οτι ξεχάσαμεν να τα γράψουμεν, και αναχωρήσαμεν ανεβαίνοντας, και ρώτησα τους Αγγέλους πως γνωρίζουν οι δαίμονες τις αμαρτίες των ανρθώπων, και μου αποκρίθηκαν οι Άγγελοι: “Δεν γνωρίζεις, οτι μετά το βάπτισμα κάθε χριστιανός λαμβάνει έναν Άγγελο σαν φύλακα να τον φυλάει, και να τον οδηγή στο καλό, και να γράφη τα καλά του έργα· ομοίως δε τον ακολουθή και ένας διάβολος και γράφη τις κακές του πράξεις, και τις αναγγέλλει στο κάθε τελώνιο που ανήκει η αμαρτία και γι’ αυτό γνωρίζουν οι δαίμονες, και όταν η ψυχή χωρίση από τοσώμα και ανέρχεται στους ουρανούς την εξετάζουν δαίμονες σε κάθε τελώνιο και τούτο γίνεται στους ορθόδοξους χριστιανούς μόνο, στους δε απίστους και ασεβείς δεν υπάρχει καμιά εξέτασις.”
14. Τελώνιον της μαγείας και γοητείας
Ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιο της μαγείας και γοητείας. Εδώ οι δαίμονες ήσαν σαν άγρια ζώα· άλλοι είχαν μορφή σκύλλου, άλλοι σαν βόδια, άλλοι σαν φίδια, με άσχημη μορφή, αλλά με θείαν χάρην όταν με εξέτασαν δεν βρήκαν τίποτα, και ανεβαίνοντας ρώτησα τους Άγγελους με τι τρόπον μπορούν να σβήσουν από τα κατάστιχα των δαιμόνων τα αμαρτήματα των ανθρώπων, και οι Άγγελοι μου αποκρίθησαν: “Συγχωρούνται τα αμαρτήματα οταν ο άνθρωπος μετανοήση και εξομολογηθή στον πνευματικόν και κάμη τον κανόνα που του έβαλεν τότε εξαλείφονται τα αμαρτήματα από τα κατάστιχα των δαιμόνων· και λυσσώντας οι δαίμονες τους πολεμούν για να τους ρίψουν σε νέα αμαρτήματα. Γι’ αυτό η εξομολόγηση και η μετάνοια γίνονται αιτίες να συγχωρηθούν οι ανθρώποι και να περάσουν ελεύθερα τα εναέρια τελώνια. Αλλά πολλοί ανθρώποι λέγουν οτι τα εξομολογούνται στον Θεό· και άλλοι πάλι ζητούν να εύρουν πνευματικόν συγκαταβατικόν για να αποφύγουν τον κανόνα· Αλλά αυτή δεν είναι μετάνοια αλλά πονηρία και ο Θεός ου μυκτηρίζεται. Και όπως στην ασθένεια του σώματος εκλέγουμεν τον καλύτερον ιατρόν, έτσι πολύ περισσότερον στην ασθένεια της αθάνατης ψυχής να εκλέγουμε τον θεοφοβούμενον και αυστηρόν πνευματικό, και να τον έχει κανείς μέχρι τέλους της ζωής· αλλιώς πλανούνται οι ανθρώποι και δεν μπορούν να περάσουν τα τελώνια του αέρος.”
15. Τελώνιον της γαστριμαργίας και πολυφαγίας
Αυτά καθώς μου έλεγαν φθάσαμε στο τελώνιο της γαστριμαργίας και πολυφαγίας, όπου οι δαίμονες ήσαν πολύ χονδροί σαν τους χοίρους, δυνατοί και άγριοι, και έτρεξαν κατ’ απάνω μου, γαυγίζοντας, και μου φανέρωσαν τις πολυφαγίες που έκαμνα απο μικρήν ηλικία μέχρι που γέρασα, και οτι δεν νήστευα Τετάρτη και Παρασκευή μέχρι και τις 40στάς χωρίς εγκράτεια· και οι Άγγελοι φέρνοντας τα καλά μου έργα για πληρωμή αναχωρήσαμεν.
16. Τελώνιο της ειδωλολατρίας
Και φθάσαμεν στο τελώνιο της ειδωλολατρίας και διαφόρων αιρέσεων, και χωρίς να βρούν τίποτα οι δαίμονες αναχωρίσαμεν.
17. Τελώνιον της αρσενοκοιτίας
Και ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιο της αρσενοκοιτίας· και ο πρώτος αυτών καθόταν σαν φοβερός δράκωνταςαλλάσωντας μορφές πότε σαν αγριόχοιρος, πότε σαν ποντικός, πότε σαν θηριόψαρο και τριγύρω αυτού βρώμα και ανυπόφορη δυσσωδία και επλάγιαζε ασχημονώντας. Και επειδή δεν βρήκε τίποτα εναντίων μου, αναχωρήσαμεν, και μου έλεγαν οι Άγγελοι οτι πολλοί φθάνουν μέχρι εδώ ανεμπόδιστα, και για την αισχρήν αυτήν πράξιν, καταγκρεμίζονται στον σκοτεινόν και άχαρον Άδην.
18. Τελώνιον των χρωματοπροσώπων
Και μιλώντας φθάσαμεν στο τελώνιο το οποίον εξετάζει άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι καλλωπίζουν τα πρόσωπα τους με διάφορα χρώματα, και μυρωδικά και δεν ευχαριστούνται με το κάλλος που τους έδωσεν ο Θεός. Εγώ είχα χρωματισθή δυό φορές στη ζωή μου και οι δαίμονες εξέταζαν να με κρατήσουν οι Άγγελοι όμως επάλευαν με πολύν κόπον φέρνοντας τις καλές μου πράξεις, και κερδίζοντας αναχωρίσαμεν.
19. Τελώνιον της μοιχείας
Ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιο της μοιχείας το οποίον εξετάζει τους μοίχους και μοιχαλίδας· δηλαδή τους παντρεμένους οι οποίοι πηγαίνουν σε ξένες γυναίκες και μολύνουν το στεφάνι τους. Επίσης εδώ στο τελώνιον αυτό εξετάζονται και οι παρά φύσιν πράξαντες με τις γυναίκες τους. Αλλά επειδή εγώ δεν είχα ευθύνη από αυτά αναχωρίσαμεν χωρίς πρόβλημα.
20. Τελώνιον του φόνου και της εκτρώσεως
Και ανεβαίνοντας φθάσαμεν στους τελωνάρχες του φόνου οι οποίοι εξετάζουν τους φονιάδες, μέχρι και τις γυναίκες που αποβάλλουν από την κοιλία τους βρέφη και μέχρι και αυτούς που αποφεύγουν την τεκνογονία· και από εδώ με την χάρην του Θεού αναχωρήσαμεν χωρίς πρόβλημα.
21. Τελώνιον της κλοπής
Και ανεβαίνοντας λίγο φθάσαμεν στο τελώνιο της κλοπής που εξετάζει τους κλέφτες και εξετάζοντας με καλά οι δαίμονες δεν βρήκαν τίποτα και αναχωρίσαμεν ανεμπόδιστα.
22. Τελώνιον της πορνείας.
Και ανεβαίνοντας πολύ ψηλά φθάσαμεν στην θύρα του Ουρανού, όπου βρίσκεται το τελώνιο το οποίον εξετάζει τους πόρνους. Ο αρχηγός τους καθώταν σε υψηλό θρόνο και φορούσεν φόρεμα ραντισμένο με αφρούς και αίματα κάθε ακαθαρσίας πλυμμηρισμένον, το οποίον έγινε αυτό από τις ακαθαρσίες της πορνείας. Και ωρμόντας οι δαίμονες κατ’ απάνω μου με εκατηγορούσαν και έλεγαν πολλά ψέματα, και ετόλμησαν να με αρπάξουν από τα χέρια των Αγγέλων και να με ρίψουν στον άχαρον Άδην. Οι δε Άγγελοι αντίλεγαν σ’ αυτούς, οτι είχα εξομολογηθή και παραίτησα από πολύν καιρόν αυτά. Και λέγοντας ψέματα οι δαίμονες έλεγαν οτι δεν τα εξομολογήθηκα ούτε κανόνα έλαβα από πνευματικόν, και οι Άγγελοι αναχώρησαν, τρίζοντας οι ακάθαρτοι δαίμονες τα δόντια τους. Και προχωρόντας μου λένε οι Άγγελοι οτι πολύ λίγοι περνούν από αυτό το τελώνιο. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έρχονται μέχρι εδώ πέφτουν στον σκοτεινόν και άχαρον Άδην.
23. Τελώνιον της ασπλαχνίας.
Και ανεβαίνοντας λίγο φθάσαμεν στο τελώνιο της ασπλαχνίας, το οποίο εξετάζη τους σκληρόκαρδους και ανελεήμονες και εξετάζοντας με οι δαίμονες και χωρίς να με βρουν άσπλαχνη διότι ελεούσα τους φτωχούς, και καταντροπιασθέντες οι δαίμονες, αναχωρήσαμεν απ’ αυτούς.
Η πύλη του Ουρανού.
Και ανεβαίνοντας χαρούμενοι φθάσαμεν στην πύλη του Ουρανού, η οποία ακτινοβολούσε και έλαμπε σαν καθαρό χρυσάφι και είχεν υπερθαύμαστην ωραιότητα, που δεν μπορεί γλώσσα ανθρώπου να την διηγηθή. Ο θυρωρός, ήταν ενας αστραπόμορφος νέος με χρυσά μαλλιά και μας δέχθηκε χαρούμενος δοξάζωντας τον Θεόν διότι περάσαμε τα εναέρια τελώνια των δαιμόνων.
Και περνώντας την πύλη του ουρανού είδαμεν πλήθος αστραπόμορφων νέων οι οποίοι ακτινοβολούσαν σαν τον ήλιο και χαίρονταν όλοι και ευφραίνονταν, για την σωτηρία μου· εμείς πορευθήκαμεν με αγαλλίαση και χαράν ανεκλάλητον για προσκύνησιν του αστραπόμορφου θρόνου του Θεού, και Σωρήρα Ημών Ιησού Χριστού. Και είδαμεν σύννεφα όχι σαν τα συνηθισμένα τα οποία παραμέριζαν για να περάσουμεν. Και είδαμεν άλλο σύννεφο λευκό και χρυσόμορφο από το οποίο εξέρχονταν αστραπές και παραμέρισε κι αυτό όπως τα άλλα και περνόντας αισθανθήκαμεν γλυκύτατην ευωδία από τον θρόνο του αοράτου Θεού. Και είδαμεν στο άμεσον ύψος αστραποβόλο τον θρόνο του Παντάνακτος Θεού. Εκεί είναι η χαρά των δικαίων και η Αιώνια αγαλλίαση. Κ’ είδαμεν εκεί πλήθος άπειρον αστραπόμορφων νέων, που φορούσαν πολύτιμα φορέματα με χρυσές ζώνες.
http://www.agioritikovima.gr
- Ναι, είναι η αναγκαστική μετάνοια. Σου ζητάω δηλαδή να με συγχωρέσης για ένα κακό που σου έκανα , για να γλυτώσω από τις συνέπειες, αλλά εσωτερικά δεν αλλάζω. Ο διαβολεμένος άνθρωπος κάνει δήθεν ότι μετάνιωσε και πηγαίνει με πονηριά, βάζει μετάνοιες με προσποιητή καλωσύνη, για να πλανέση τους άλλους.
Αλλά και το να πάη κανείς να πη τις αμαρτίες του στον πνευματικό, γιατί φοβάται μήπως πάη στην κόλαση, κι αυτό δεν είναι μετάνοια. Γιατί δεν είναι ότι μετανοεί για τις αμαρτίες του, αλλά το θέμα είναι να μην πάη στην κόλαση!
Μετάνοια πραγματική είναι πρώτα να συναισθανθή ο άνθρωπος το σφάλμα του, να πονέση, να ζητήση συγχώρεση από τον Θεό και μετά να εξομολογηθή. Έτσι θα έρθη η θεία παρηγοριά. Για αυτό πάντα συνιστώ μετάνοια και εξομολόγηση. Μόνον εξομολόγηση ποτέ δεν συνιστώ.
Να, και όταν γίνεται ένας σεισμός, βλέπει κανείς ότι όσοι έχουν καλή προαίρεση συγκλονίζονται, μετανοούν και αλλάζουν ζωή. Οι άλλοι, οι περισσότεροι, έρχονται προς στιγμήν σε συναίσθηση, μόλις όμως περάση ο κίνδυνος, πάλι γυρίζουν στην παλιά τους ζωή. Για αυτό, όταν μου είπε κάποιος ότι στην πόλη που μένει έγινε δυνατός σεισμός, του είπα:
«Σας κούνησε δηλαδή γερά. Σας ξύπνησε όμως;».
«Μας ξύπνησε, μας ξύπνησε», μου λέει.
«Πάλι όμως θα κοιμηθήτε», του είπα.
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου.
«Πνευματικός Αγώνας»
http://agiameteora.net/
ΣΤΑΣΙΣ Α'
Ήχος πλ. α. Η ζωή εν τάφω.
Μακαρίζομέν σε, του Νυμφίου Χριστού, την φιλτάτην Νύμφην και καλλιπάρθενον, και το καύχημα πιστών Χριστιανών.
Μακαρίζομέν σε, μοναζόντων χορός, την σεμνήν Αναστασίαν και πάντιμον, καταστέφοντες σους άθλους εμμελώς.
Η ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΣ ΚΑΤ' ΑΛΦΑΒΗΤΩΝ.
Απαρνησαμένη, τα του βίου τερπνά, παιδιόθεν τον Χριστόν επεπόθησας· όθεν γέγονας φιλέρημος τρύγων.
Βασιλείας δόξαν, κοσμικάς τε τρυφάς, απηρνήσω εκ καρδίας αοίδιμε, εμφοιτώσα εν σεμνείω ιερώ.
Γένους παριδούσα, περίοπτους τιμάς, πενιχρόν περιεβλήθης ιμάτιον, και εξέδραμες θηρεύσαι τον Χριστόν.
Διδαχάς αγίας, ηγουμένης σοφής, ώσπερ μέλι φιλοπόνως συνέλεξας, εντρυφώσα εν ταις θείαις εντολαίς.
Επελθόν το Πνεύμα, συν Πατρί και Υιώ, ενεποίησαν μονήν τη καρδία σου, θείας χάριτος εμπλήσαντες αυτήν.
Ζόφον αμαρτίας, ενοχλήσεις σαρκός, νουνεχώς Αναστασία διέλυσας, εζωσμένη πανοπλίαν θεικήν.
Ησυχίας πόθος, πυρπολών σην ψυχήν, εστερέωσε τη πίστει σε Πάνσεμνε, ευτρεπίσας προς μαρτύριον στερράν.
Θείον πόθον σχούσα, εξελέξω σοφώς, το μαρτύριον το της συνειδήσεως, δι αιμάτων σου λαμπρώς τελειωθέν.
Ισχυρών ενέδρας, πλανεράς, δολεράς, κολακείας τε ,επάρχου διέφυγες, και ερρύσθης ως στρουθίον εξ αυτών.
Κατατμήσεις πάντων, των μελών καί πληγάς, σθεναρώς Αναστασία υπέμεινας, καταισχύνασα εχθρού τας μηχανάς.
Λαμπροφόρος ώφθης, εστεμμένη τρισσώς, παρθενίας και ασκήσεως σκάμμασι, και αγώσι μαρτυρίου σου Σεμνή.
Μεγαλύνω πάθη, τας πληγάς εξυμνώ, και γεραίρω τα λαμπρά σου παλαίσματα, α υπέμεινας Αγνή δια Χριστόν.
Νυμφοστόλος αίγλη, παρθενίας κλεινής, και ασκήσεως αγώνες υπέρμετροι, μαρτυρία) εκοσμήθησαν φαιδρώς.
Ξέσεις τη σαρκί σου, εκκοπάς των μαστών, και τανύσεις των οστέων υπήνεγκας, προς δε τούτοις την της γλώσσης εκτομήν.
Ουρανόθεν ήλθε, μαρτυρούσα φωνή, την τελείωσιν Σεμνή σης αιτήσεως, του ιάσθαι πάσαν νόσον ασθενών.
Πειρασμούς ποικίλους, οικισμών συμφοράς, και τομήν της κεφαλής καθυπέμεινας, συντριβέντων κεφαλών δυναστικών.
Ρώμη πάσα χαίρει, και σκιρτά η Μονή, του Οσίου Γρηγορίου ως έχουσα, σων λειψάνων θαυματόβρυτον πηγήν.
Σων αιμάτων ρείθρα, Φαραώ νοητόν, κατεπόντισαν δισσώς θεραπεύοντα, ιαμάτων ως πηγαί πάντας πιστούς.
Τυραννούντων θράση, αισθητά, νοητά, εν τω αίματί σου άμφω κατέπνιξας, και συνέκοψας δρακόντων κεφάλας.
Υπομένω, άδεις, τον Χριστόν ψαλμικώς, και προσέσχε εισακούων την δέησιν, καταπέμπων επ' εμέ την δωρεάν.
Φαιδροτάτη αίγλη, επιφάνηθι νυν, επιχέουσα αγάπης Ιάματα, τη αθλία μου ψυχή και τη σαρκί.
Χορηγός υγείας, ιατήρ συμπαθής, και φρουρός ,Αναστασία συ πέφυκας, φωτισμός δε μοναστών αθωνιτών.
Δόξα πατρί...
Ψαλμωδούντες αίνους, και δεήσεις πυκνάς, αναφέρομεν αιτούντες το έλεος, την Τριάδα την Παντοκρατορικήν.
Και νυν...
Ως νυμφών Νυμφίου, ως του Λόγου παστάς, ως ανύμφευτος Δεσπότου γεννήτρια, διασώζοις τους πιστούς εκ των δεινών.
(Και πάλιν το πρώτον τροπάριον)
ΣΤΑΣΙΣ Β'
Ήχος πλ. α. "Αξιόν εστίν.
Άξιόν εστίν, μεγαλύνειν σε Αναστασία, των αθωνιτών λαμπρόν εγκαλλώπισμα, και Μονής του Γρηγορίου αρωγόν.
Άξιόν εστίν, μακαρίζειν σε Παρθενομάρτυς, των μοναζουσών περίλαμπρον καύχημα, και αγλάισμα μαρτύρων γυναικών.
Η ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΣ ΚΑΤ' ΑΛΦΑΒΗΤΟΝ
Άσπιλος αμνάς, και αήττητος εδείχθης μάρτυς αντιπάλων κέντρα γαρ ήμβλυνας, και συνέτριψας τυράννων απειλάς.
Βάπτισμα τρισσόν, υποδέδεξαι Οσιομάρτυς, το δι' ύδατός τε και Πνεύματος, το της σης κουράς και το μαρτυρικόν.
Γάμοις μυστικοίς, υπαντήσασα Χριστόν Τρισμάκαρ, φρόνιμος παρθένος καθέστηκας, εισελθούσα τω νυμφώνι εν φωτί.
Δένδρον ευθαλές, φυτευθέν εν τω μοναστηρίω, εν τω μαρτυρίω εξήνθησας, και απέδωκας καρπούς εν ουρανοίς.
Έσπειρας εν γη, και ελίπανας δια δακρύων, εν κρουνοίς αιμάτων επότισας, και εθέρισας ουράνιον ζωήν.
Ζήλος πυρπολών, καταφλέγων δε σου την καρδίαν, σε Αναστασία ανέδειξε, κοινωνόν των παθημάτων του Χριστού.
Ήχον καθαρόν, ακατάπαυστον εορταζόντων, νυν απολαμβάνειν ηξίωσαι, κατά πρόσωπον ορώσα τον Χριστόν.
Θεραπευτικήν, Μάρτυς δύναμιν ητήσω πάλαι, έργω δε ο λόγος πεπλήρωται, και ιδού η μαρτυρία τηλαυγής.
Ιαματικήν, σε γινώσκομεν παραμυθίαν όθεν την υγείαν χορήγησαν, την κατ' άμφω τοις πιστοίς Χριστιανοίς.
Καταθορυβών, την ψυχήν μου ο εχθρός συνθλίβει συ Αναστασία βοήθει μοι, επιστάζουσα ειρήνης γλυκασμόν.
Λαμπαδηφορείς, δι' ελαίου αρετών Οσία αλλά σαις λιταίς καταξίωσαν, συναρίθμιον γενέσθαι σοι καμέ.
Μέτοχος παθών, των Χριστού γενέσθαι ηξιώθης, κοινωνός δε και Αναστάσεως, επαξίως τη ση κλήσει αγαθή.
Νίκην φωταυγή, αληθώς νικήσασαν τον κόσμον,πίστιν την σεπτήν συ απέδειξας, ως διδάσκει ο Υιός ο της βροντής.
Ξένη επί γης, ανεφάνη εν μοναστηρίω, και τη σθεναρά αντιστάσει σου, ξενιτείας άκρον μέτρον εκπληροίς.
Ολοθρευτικός, ο σος θάνατος εδείχθη Μάκαρ, τω εχθρώ ημών και πικρότατος, φυγαδεύων πάσαν φάλαγγα αυτού.
Πάσαν ζοφεράν, εβδελύξω ειδωλομανίαν, τους ανθρώπους έργω διδάσκουσα, προσκυνείν ένα θεόν Τριαδικόν.
Ρήσεις τας χρηστάς, ενηχήθης εν μοναστηρίω, παρά της σοφής διδασκάλου σου, ουρανίους δε απήνεγκας καρπούς.
Στέφανος ζωής, ητοιμάσθη σοι παρά Κυρίου, τρίκλωνος, φαιδρός και λαμπρότατος, οία τύπος δόξης της τρισσοφεγγούς.
Τείχισον ημάς, εκτενέσι μεσιτείαις Κόρη, παύσον τάς ορμάς των παθών ημών, ανιστώσα τας ψυχάς εις προσευχήν.
Ύδωρ ζωηρόν, αναβλύζοις τη εμή καρδία, όμβρον κατανύξεως στέλλουσα, τη διψώση καί αυχμώση μου ψυχή.
Φυγαδεύουσα, πάσαν θλίψιν και στενοχωρίαν, πάσαν συμφοράν και ασθένειαν, θεραπεύεις σους ικέτας πολλαπλώς.
Χάρισμα διπλούν, ουχί μόνον εις Χριστόν πιστεύειν, αλλά και το πάσχειν υπέρ Αυτού, επεδόθη σοι ως μάρτυρι πιστή.
Δόξα.
Ψήγματα χαράς, επιρρίπτων τη εμή καρδία, νυν τα σα ελέη θαυμάστωσον, επ' εμέ Τριάς Αγία ο θεός.
Και νυν.
Ως περικαλλής, ως πανάμωμός τε καί ωραία,Μήτηρ του θεού αναδέδειξαι, παρεστώσα δεξιόθεν σου Υιού.
(Και πάλιν το πρώτον τροπάριον)
ΣΤΑΣΙΣ Γ'
Ήχος γ'. Αι γενεαί πάσαι.
Αι γενεαί πάσαι, μακαρίζομέν σε, σεμνή Αναστασία.
Αι γενεαί πάσαι, χοροί τε μοναζόντων, τιμώμενσους αγώνας.
Η ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΣ ΚΑΤ' ΑΛΦΑΒΗΤΟΝ
Αγάπης τετρωμένη, εγώ ειμί εβόας, ασματικώς ως νύμφη.
Βίω σου αγίω, αγώσί τε γενναίοις, Χριστός ευηρέστηθη.
Γυνή ανδρεία ώφθης, χρυσώ αγιωσύνης, περικεκοσμημένη.
Δεήσεσιν απαύστοις, Χριστόν καθικετεύεις, υπέρ ασθενούντων.
Ελπίς ου καταισχύνει· διο αυτήν κατέσχες, ως βάσιν μαρτυρίου.
Ζήλω ευσεβείας, και πόθω αληθείας, τα σπλάγχνα κατεφλέγης.
Ησυχίας λύχνος, ασκήσεως τε φάρος, εν κόσμω ανεφάνης.
Θάνατον εδέξω, τίμιον Οσία, ενώπιον Κυρίου.
Ικέτις προς Δεσπότην, γενού Παρθενομάρτυς, υπέρ των σε υμνούντων.
Καρδίας καθαρότης, και Πνεύματος ευθέος, εδόθη καινισμός σοι.
Λατρεύειν θεώ ζώντι, μη θύειν δαιμονίοις, μανθάνεις εν Σεμνείω.
Μετάνοιαν και πένθος, και θείαν χαρμολύπην, επέδειξας Αγία.
Νηστεία και δεήσει, εμπόνω τε ασκήσει, προσφόρως ητοιμάσθης.
Ξενιτείας έρως, ηυτρέπισε σον πνεύμα, προς μείζονας αγώνας.
Ομολογίας στύλος, κρηπίς τε μαρτυρίου, Αναστασία ώφθης.
Πίστει ακραδάντω, και έργοις θεαρέστοις, εισήλθες εν Νυμφώνι.
Ρίζας θείου φόβου, τοις μέλεσί μου ένθες, συντόνω σου δεήσει.
Σταυρούσθαι κατά κόσμον, υπέρ Χριστού τε θνήσκειν, Παμμάκαρ εξελέξω.
Ταπείνωσις υψοί σε, μαρτύριον καθαίρει, αγάπη δε θεοί σε.
Υπήκοος εγένου, θεώ έως θανάτου, Αγνή χριστομιμήτως.
Φωτί θεού ακτίστω, καταυγασθείσα όλη, Τρισμάκαρ εθεώθης.
Χάριν ως λαβούσα, ταύτην δη προσνέμοις, καμοί τω τρισαθλίω.
Δόξα.
Ψαλμόν καρδίας δέχου, ει και ανενδεής ει, Τριάς Μονάς θεέ μου.
Και νυν.
Ώραν παρθενίας, στηλογραφείς τοις πάσι, Παρθένε Θεοτόκε.
(Και πάλιν το πρώτον τροπάριον)
Αμήν..
Not only should we observe moderation with food, but we must also abstain from every other sin so that just as we fast with our stomach, we should fast with our tongue. Likewise, we should fast with our eyes i.e. not look at agitating things, not allow your eyes freedom to roam, not to look shamelessly and without fear. Similarly, arms and legs should be restrained from doing any evil acts.
Abba Dorotheus
To select a good deed depends on the initiator; to realize the intention — that is God’s deed. Consequently, let us adhere to the rule, so that every good intention that comes to us is followed by frequent prayers, appealing to God to not only grant us help, but also if it is pleasing or not to Him. Because not every good intention comes from God, but only those that are beneficial.
St. Isaac the Syrian
- Ναι, είναι η αναγκαστική μετάνοια. Σου ζητάω δηλαδή να με συγχωρέσης για ένα κακό που σου έκανα , για να γλυτώσω από τις συνέπειες, αλλά εσωτερικά δεν αλλάζω. Ο διαβολεμένος άνθρωπος κάνει δήθεν ότι μετάνιωσε και πηγαίνει με πονηριά, βάζει μετάνοιες με προσποιητή καλωσύνη, για να πλανέση τους άλλους. 
